Ο Μάρκος Δράκος γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932. Ήταν άριστος μαθητής και αγαπητός στους συμμαθητές του. Αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία, με άριστα και το 1952, προσλήφθηκε ως λογιστής στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία, μετά που διακρίθηκε στις εξετάσεις ανάμεσα σε 300 υποψηφίους. Παράλληλα, έγινε μέλος στη Συνομοσπονδία Εργατών Κύπρου (ΣΕΚ), θεωρώντας καθήκον και χρέος του να αγωνιστεί για την εξάλειψη της αδικίας και της κοινωνικής ανισότητας. Για τη δράση του αυτή αναγκάζεται να εγκαταλείψει την εργασία του το 1954, καθώς δε μπορούσε να βλέπει την αδικία που υφίσταντο οι εργάτες. Επίσης το 1952 όταν ιδρύθηκε η ΠΕΟΝ (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νέων), με σκοπό την αφύπνιση των νέων κατά του Άγγλου κατακτητή, έγινε ένα από τα κορυφαία της στελέχη.
Το 1952 κατά τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ ο Μάρκος ήταν επικεφαλής διαδηλώσεων στη Λευκωσία, ενώ μαζί με άλλους ριψοκίνδυνους και φλογερούς νέους προκαλούν διακοπή του ρεύματος την ώρα της δεξίωσης του κυβερνήτη.
Στις 10 Νοεμβρίου 1954 φθάνει στην Κύπρο ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ για να προετοιμάσει τον αγώνα. Ανάμεσα στους πρώτους αγωνιστές που ορκίζονται είναι ο Μάρκος Δράκος που ήταν τότε 22 ετών. Εκπαιδεύεται στη θεωρία, στα σαμποτάζ και στις εκρηκτικές ύλες και ακολούθως στρατολογεί και ορκίζει τους φίλους του που είχε από τη συμμετοχή του στην ΠΕΟΝ και ΟΧΕΝ.
Ο Μάρκος Δράκος, με την ομάδα του ήταν ο πρώτος που θα κτυπούσε στην έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου. Η ομάδα του με την ονομασία «Αστραπή» ανατίναξε τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθαλάσσας, ενώ άλλες τρεις ομάδες είχαν διαταγή να κτυπήσουν μόλις ακούγονταν οι πρώτες εκρήξεις της ομάδας του Μάρκου Δράκου.
Τρεις μήνες αργότερα στις 30 Ιουνίου 1955 ο Μάρκος Δράκος συλλαμβάνεται στο σπίτι της Ευπραξίας Χριστοδούλου όπου διέμενε και τον κλείνουν ως στις Κεντρικές Φυλακές. Στις 3 Σεπτεμβρίου μαζί με άλλους 80 κρατούμενους τον μετέφεραν στις φυλακές του Φρουρίου της Κερύνειας, όπου τα ξημερώματα της 24ης Σεπτεμβρίου 1955 που είχε τα γενέθλια του δραπέτευσε.
Ακολούθως, τον βρίσκουμε στα βουνά του Κύκκου όπου άρχισε την αντάρκτικη ζωή με το ψευδώνυμο Λυκούργος. Έστησε τα λημέρια του στις απάτητες βουνοκορφές της περιοχής και ήταν ο αρχηγός της πρώτης αντάρτικης ομάδας στην περιοχή Κύκκου με την ονομασία «Ουρανός. Από τις 18 Νοεμβρίου 1955 η ΕΟΚΑ κήρυξε την κύρια εξόρμηση με τον κωδικό «Προς τη Νίκη», που περιελάμβανε ενέδρες και ένοπλες επιθέσεις εναντίον των αγγλικών αποικιακών στρατευμάτων.
Η ομάδα του Μάρκου Δράκου οργάνωσε τις πιο πολλές επιθέσεις και έγινε ο φόβος και ο τρόμος των αγγλικών στρατευμάτων. Στο αντάρτικο ο Μάρκος ήταν η ψυχή της οργάνωσης. Γνώριζε πώς να διαφεύγει των Άγγλων στρατιωτών, ήξερε πότε να κτυπά και πότε να κρύβεται. Σε πολλές περιπτώσεις βρέθηκε περικυκλωμένος από τα αποικιοκρατικά στρατεύματα κι όμως έσπαζε πάντα τον κλοιό και διέφευγε. Όπως στις 17 Μαϊου του 1956 όταν οι Άγγλοι έστειλαν 10.000 στρατιώτες στα βουνά του Τροόδους σε μια επιχείρηση που διάρκεσε 10 ολόκληρες μέρες, με στόχο να ξηλώσουν τις αντάρτικες ομάδες που δρούσαν εκεί. Ο Μάρκος Δράκος με την ομάδα του διέφυγε για πολλοστή φορά.
Στις 18 Ιανουαρίου 1957, καθώς η ομάδα εργάζονταν για να ετοιμάσουν το νέο κρησφύγετο στην περιοχή της Ευρύχου, ο φρουρός της ομάδας τούς ενημέρωσε ότι είχε μετρήσει 78 μεγάλα στρατιωτικά αυτοκίνητα με πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες και άλλα συνοδευτικά τζιπ να καταφθάνουν στην περιοχή και να στρατοπεδεύουν εκεί.
Βλέποντας τον κίνδυνο ο Μάρκος Δράκος αποφάσισε να επιχειρήσει να διασπάσει τον κλοιό των Άγγλων και να περάσει με την ομάδα του πάνω από την Ευρύχου. Ήταν η 18η Ιανουαρίου 1957. Ξεκίνησαν στις 10 το βράδυ μέσα σε χαλαζοθύελλα. Ύστερα από μιας ώρας δρόμο, στο φως μιας εκτυφλωτικής αστραπής έγινε ορατός από τους Άγγλους στρατιώτες που ενέδρευαν στο μονοπάτι και κατάφεραν να τον πυροβολήσουν και να τον σκοτώσουν. Η σημαία του Αγώνα έπεσε στο πεδίο της μάχης και της τιμής. Απροσκύνητος όπως πάντα, με το κεφάλι ψηλά.
Ο Μάρκος Δράκος, ως μία από τις μεγαλύτερες μορφές του αγώνα της ΕΟΚΑ, του αγώνα του κυπριακού λαού για την ΈΝΩΣΗ με την Ελλάδα, δε μπορεί, ειδικά την εποχή μας, την εποχή των υποχωρήσεων και του ξεπουλήματος της Πατρίδας μας, να μην είναι για εμάς τους νέους ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Η αγνή του ψυχή, το θάρρος και η λεβεντιά του, αλλά κυρίως η Θυσία του ας είναι οδηγός μας, γιατί ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.