1η Οκτωβρίου: Μέρα γιορτής ή προβληματισμού;
Από τον αγώνα της ΕΟΚΑ για Ένωση και Λευτεριά..
Στην ανεξαρτησία και στην ενταφίαση του προαιώνιου πόθου του κυπριακού ελληνισμού.
Αυτός ο πόθος ο οποίος ξεχάστηκε από πολλούς μετά από την ανακήρυξη της Κύπρου ως ανεξάρτητη χώρα, δίχως δεύτερη σκέψη και προσπάθεια για την ένωση με την Ελλάδα. Την Ένωση για την οποία πάλεψαν και θυσιάστηκαν οι αγωνιστές του ηρωικού αγώνα του 1955-1959.
Σήμερα το νησί μας «γιορτάζει» την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ένα πλέον ανεξάρτητο κράτος. H επίσημη ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε στις 16 Αυγούστου 1960, όταν ο τελευταίος Βρετανός κυβερνήτης, Σερ Χιου Φουτ, αποχώρησε από το νησί παραδίδοντας την εξουσία στην κυπριακή Βουλή, ενώ έγινε και η υποστολή της βρετανικής σημαίας από όλα τα δημόσια κτίρια. Ωστόσο, ως μέρα γιορτής της ανεξαρτησίας της Κύπρου ορίστηκε η 1η Οκτωβρίου.
Οι Κύπριοι ζούσαν υπό Αγγλική κατοχή από το 1878, αλλά, ως Έλληνες, αναζητούσαν και μάχονταν αδιάκοπα για την ελευθερία τους. Αρχικά, επιχείρησαν να ξεκινήσουν τον αγώνα για την πολυπόθητη ένωση με ειρηνικά μέσα. Όμως, μετά από τα Οκτωβριανά του 1931, το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 και αφού η Βρετανία δεν άφηνε την Κύπρο να επανακτήσει την ελευθερία της, οι Κύπριοι κήρυξαν την έναρξη του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ. Οι στόχοι τους γνωστοί: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ-ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ - ΕΝΩΣΗ.
Συνεπώς μετά από ένα ηρωικό αγώνα κι ύστερα από θυσίες ηρώων, ενταφιάζεται ολόκληρος ο Αγώνας της ΕΟΚΑ και δημιουργείται ένα κράτος με δοτό σύνταγμα που ακυρώνει την κυριαρχία της Κύπρου.
Σήμερα μετά από 61 χρόνια πολιτικής προδοσίας και διαφθοράς, έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε την Κυπριακή Δημοκρατία αφού αποτελεί το τελευταίο όπλο που έχει απομείνει στους Έλληνες της μικρής νήσου. Ένα όπλο το οποίο οι κυβερνώντες θέλουν να καταστρέψουν με μια δήθεν λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ως Έλληνες νέοι, απόγονοι του Ευαγόρα και του Γρηγόρη, συνεχίζουμε τον αγώνα που ξεκίνησαν για μια Κύπρο ελεύθερη για πάντα ελληνική.