Η Κύπρος, στην μακραίωνη ιστορική της πορεία γνώρισε πολλούς ξένους κατακτητές. Το 1878 οι Τούρκοι παραχώρησαν την Κύπρο στους Βρετανούς. Οι Κύπριοι αρχικά είδαν με καλό μάτι την αλλαγή αυτή, θεωρώντας ότι οι Βρετανοί θα επέτρεπαν, εν καιρώ έστω, την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, όπως είχαν πράξει και με τα Επτάνησα.

Το 1889 κυπριακή αντιπροσωπία πήγε στο Λονδίνο και αξίωσε την Ένωση με την Ελλάδα. Στο νησί, πραγματοποιούνταν μεγάλα συλλαλητήρια υπέρ της Ενώσεως, το 1895, το 1902 και το 1907. Ωστόσο Οι Βρετανοί όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τα αισθήματα των κυπρίων, αλλά το 1914 προσάρτησαν επίσημα την Κύπρο, ως κτήση του Στέμματος. Το 1915 η Βρετανία έθεσε το θέμα παραχώρησης της Κύπρου στην Ελλάδα με τον όρο της εξόδου της χώρας από τον πόλεμο υπέρ της Αντάντ. Η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε την πρόταση.
Το 1921 με αφορμή τα 100 χρόνια από την επανάσταση του 1821, σε ολόκληρη την Κύπρο ξέσπασαν πάνδημα συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, πάντα με το ίδιο αίτημα, την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
Το 1931, οι Κύπριοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Με αφορμή την απόφαση του Βρετανού κυβερνήτη Ρολαντ Στορς να επιβάλει βαριά φορολογία, ο μητροπολίτης Κιτίου κάλεσε στις 18 Οκτωβρίου, τους Κυπρίους να αγωνιστούν για την Ένωση με την Ελλάδα, παρακούοντας τους Βρετανούς επικυρίαρχους.
Στις 21 Οκτωβρίου η εξέγερση ξέσπασε. Τουλάχιστον 5.000 ελληνοκύπριοι, κυρίως νέοι, φοιτητές, μαθητές, με επικεφαλής ιερείς, συγκεντρώθηκαν στην Λευκωσία φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της Ένωσης. Οι συγκεντρωμένοι πολιόρκησαν το κυβερνείο και αφου έριξαν πέτρες εφόρμησαν, το κατέλαβαν και το πυρπόλησαν.
Παράλληλα εξεγέρσεις σημειώθηκαν σε και σε όλη την υπόλοιπη Κύπρο. Οι βρετανικές σημαίες υπεστάλησαν από τους εξεγερμένους και υψώθηκαν οι ελληνικές. Στην Λευκωσία οι Βρετανοί χρησιμοποιούν πραγματικά πυρά, σκοτώνοντας επτά Έλληνες, μεταξύ τους και ενα παιδι 15 ετών.
Οι βρετανικές αρχές με την βία, κατάφεραν να επανακτήσουν τον έλεγχο στις αρχές Νοεμβρίου, κατηγορώντας παράλληλα τον Έλληνα γενικό πρόξενο στην Κύπρο, Αλέξιο Κύρου ότι υποκίνησε τις ταραχές. Συνολικά πέραν των νεκρών, άλλοι 30 Έλληνες τραυματίστηκαν σοβαρά, 10 εξορίστηκαν δια βίου από το νησί( μεταξύ αυτών και ο Κιτίου Νικόδημος ) ενω άλλοι 2 606 ελληνοκύπριοι καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές.
Συμπερασματικά ως ελληνική νεολαία έχουμε την ευθύνη και την υποχρέωση να θυμόμαστε τις θυσίες των προγόνων μας, να τις τιμούμε όπως τους αξίζουν και να τις μιμομαστε.